عکاسی که با تاکسی به خط مقدم رفت!

به گزارش مجله هاستفا، علی خارا، متولد 1370 اولین عکاس ایرانی است که در جنگ داخلی سوریه حضور داشته است. او عکاسی را بصورت حرفه ای از اواخر سال 89 و اوایل 90 و کارش را بطور حرفه ای از خبرگزاری فارس شروع کرده است. گرچه رشته تحصیلی و کار او ارتباطی به عکاسی نداشته اما مانند اکثریت قریب به اتفاق عکاسان از روی علاقه به این حرفه پرمخاطره کشیده شده است.

ورود او به عرصه عکاسی خبری همزمان شد با شروع تحولاتی چشمگیر در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا موسوم به بهار عربی. وقوع چنین رویدادی او را بر آن داشت که برای ثبت این تحولات تاریخی به این کشورها سفر کند. تلاش های او برای دسترسی پیدا کردن به لیبی و مصر ناکام ماند.

او از سال 2011 که درگیری ها در سوریه شروع شد و بعد ظهور داعش در این کشور، به حوادث جاری در این کشور متحد ایران نیز علاقه مند شد و عزم خود را جزم کرد تا به هر طریق ممکن خود را به سوریه برساند. او می گوید پیش از حضور در سوریه کار عکاسان خارجی حاضر در این کشور را دنبال می کرد در حالی که از میان عکاسان ایرانی کسی در منطقه حاضر نبود.

او می گوید اتفاقات او را به سمت خود کشاند و از آنجا که سوریه از نظر جغرافیایی نسبت به سایر کشورهای درگیر بهار عربی به ایران نزدیک تر و دسترسی به آن تا حدودی سهل تر بود، در نهایت با توسل به روابط شخصی توانست وارد این کشور شود. او 15 سفر به سوریه سفر داشت و هربار چند هفته تا چند ماه را در این کشور به ثبت لحظات زندگی روزمره مردم سوریه مشغول شد؛ زندگی روزمره ای که گلوله و بمب و موشک تبدیل به جزئی از آن شده بود.

گرچه او آن زمان در رسانه ای وابسته به یکی از نهادهای نظامی فعالیت داشت و انتظار می رفت از طریق ارتباطات سازمانی راهی بی دردسر برای رسیدن به سوریه پیدا کند اما به گفته خودش سوریه از نظر خیلی ها بخاطر حضور ایران غیرقابل دسترسی بود. با این حال او اعتقاد دارد اگر کسی واقعاً دنبال حضور در این کشور باشد، هیچ چیز نشدنی نیست؛ هرچند کار بسیار سختی است و عکاس ایرانی آنجا یک آدم ممنوعه است.

با وجود اینها او می گوید دلیل اصلی عدم حضور عکاسان ایرانی در سوریه این است که هیچ حمایتی از جانب رسانه ها از عکاسان نمی شود و بسیاری از عکاسانی که مایل به حضور در سوریه اند، هیچ حمایت مادی و معنوی دریافت نمی کنند و حتی اگر عکاس بخواهد با هزینه شخصی این کار را انجام دهد، رسانه ای که برایش کار می کند اجازه این کار را نمی دهد و می گوید در این صورت قرارداد کاری فی مابین باید فسخ شود.

خارا می گوید در ابتدای کار، مسئولان خبرگزاری فارس نیز بصورت شفاهی حمایت می کردند اما در عمل غیر از یک برگ معرفی نامه به وزارت اعلام سوریه که نشان می دهد شما عکاسید، هیچ حمایتی از او نشد.

اما او تصمیمش را گرفته بود و با وجود دشواری ها بار اول در شهریور سال 1391 به سوریه سفر کرد و بمدت دو هفته به عکاسی پرداخت. او در همان مدت توانست از طریق آشنایی با اشخاص سوری شرایط را برای سفرهای بعدی خود فراهم کند. او غیر از دو سفر که در قالب مأموریت برای عکاسی به سوریه اعزام شد، باقی سفرها را بدون حمایت و خارج از مأموریت سازمانی، با تصمیم و هزینه شخصی خود به این کشور سفر کرد.

علی خارا می گوید از آنجا که وعهده ها برای پرداخت هزینه عکس های منتشرشده اش محقق نشد، تصمیم گرفت عکس هایش را جایی منتشر نکند تا در صورت پیدا کردن حامی مالی بتواند آنها را در قالب کتاب منتشر کند. او بیش از آنکه به ثبت حوادث مربوط به درگیری های نیروهای نظامی گرایش داشته باشد، آنچه از ابتدای حضورش در سوریه توجه او را جلب کرد، تأثیر جنگ بر زندگی غیرنظامیان، زنان و بچه ها بود. او عکس های زیادی در قالب پروژه های بلندمدت و مجموعه هایی با موضوعات متفاوت عکاسی کرده که عمدتاً بر زندگی روزمره ملتی جنگ زده تمرکز دارد.

در این گفت وگو علی خارا از تجربیاتش از عکاسی در جنگ سوریه می گوید: