ارسال سیگنال به ورای منظومه شمسی به وسیله ناسا

به گزارش مجله هاستفا، ارتقای شبکه فضای عمیق ناسا سیگنال هایی را به فراتر از منظومه شمسی ارسال می نماید تا بتواند از وویجر 2 هم فراتر رود.

آیا در خصوص شبکه فضای عمیق یا شبکه فضای دوردست(NDS) ناسا چیزی شنیده اید؟ ناسا آن را به اسم عظیمترین و حساس ترین سیستم ارتباط دور برد علمی دنیا توصیف نموده است.

شبکه فضای عمیق شامل مجموعه ای از آنتن های رادیویی غول پیکر است که از ماموریت های فضاپیمایی میان سیاره ای پشتیبانی می نماید و به وسیله آزمایشگاه پیشرانه جت(JPL) مدیریت می گردد. این آنتن ها ارتباط مهمی را برای فرمان دادن به فضاپیماها در فضا و دریافت تصاویر و داده های هرگز دیده شده آنها فراهم می نمایند.

شبکه فضای دوردست ناسا (Deep Space Network) شبکه آنتن هایی است که از ماموریت های فضاپیماها و مشاهدات فضایی رادیویی و راداری که به اکتشاف منظومه خورشیدی یاری می نماید، پشتیبانی می نماید. این شبکه از ماموریت های خاص در مدار زمین هم پشتیبانی می نماید. این شبکه هم اکنون از سه مرکز ارتباط عمیق فضایی که با 120 درجه فاصله از یکدیگر بر روی زمین قرار گرفته اند، تشکیل شده است. یکی مرکز گلد استون در صحرای موهاوی در کالیفرنیا، دیگری در نزدیکی مادرید اسپانیا و سومی در نزدیکی کانبرا در استرالیا. این قرارگیری به ارتباط بدون وقفه زمین با فضاپیما یاری نموده و باعث شده است که شبکه فضای عمیق عظیمترین و دقیق ترین مرکز ارتباط در دنیا باشد. این مراکز همگی زیر نظر آزمایشگاه پیشرانه جت فعالیت می نمایند.

در حال حاضر این شبکه در حال یک به روزرسانی طولانی مدت است. این شبکه از سال 1963 شروع به کار نموده است و 39 ماموریت را به طور منظم پشتیبانی می نماید و حالا مسئولان آن در کوشش برای افزایش ظرفیت آن هستند.

مایکل لوسک، معاون مدیر شبکه فضای عمیق گفت: افزایش ظرفیت، پیشرفت عظیمی است و برنامه تقویت آنتن ما به این امر یاری می نماید. این به روزرسانی شامل ساخت دو آنتن نو می گردد و تعداد آنتن ها را از 12 به 14 افزایش می دهد.

در ژانویه 2021، سیزدهمین بشقاب به مجموعه مستقر در مادرید موسوم به DSS-56 اضافه شد که اولین موردی بود که از دامنه کامل فرکانس های ارتباطی شبکه برای ارتباط با تمام ماموریت های مورد پشتیبانی شبکه فضای عمیق استفاده کرد.

بلافاصله پس از آن، 11 ماه ارتقاء حیاتی برای ایستگاه فضایی عمیق مستقر در کانبرا موسوم به DSS-43 انجام شد که تنها بشقاب در نیم کره جنوبی با فرستنده ای است که به مقدار کافی قدرتمند است و می تواند با فضاپیمای وویجر 2 ارتباط برقرار کند.

برد آرنولد، مدیر شبکه فضای عمیق گفت: بازسازی DSS-43 یک دستاورد عظیم بود و ما در راه مراقبت از دو آنتن 70 متری بعدی در گلد استون و مادرید هستیم. ما بعلاوه به تحویل آنتن های نو برای رسیدگی به تقاضای فزاینده ادامه می دهیم.

در نهایت، این شبکه تا به امروز آنچنان ارتقا یافته است که چندین سیگنال را از یک آنتن دریافت نموده و سپس آنها را به گیرنده دیجیتال ارسال کند تا ردیابی همزمان ماموریت های مختلف آسان تر گردد. این برای آینده اکتشافات فضایی به چه معناست؟ این بدان معناست که ما در حال دریافت داده های بهتر از فضا هستیم که به ما امکان می دهد دانش خود را از دنیا توسعه دهیم.،ایسنا